WCAG 2.0 (Web Content Accessibility Guidelines) składa się z 12 wytycznych definiujących cechy poszczególnych elementów treści internetowych, które mają wpływ na ich dostępność. To, co istotne – standard nie odnosi się tylko do stron internetowych, ale do wszystkich treści prezentowanych za pośrednictwem Internetu. Zgodnie z tym, dyrektywy znajdują zastosowanie również w odniesieniu do takich elementów internetu jak sklepy online, klienci pocztowi czy aplikacje mobilne. Zasady tworzenia interfejsów tych ostatnich w kontekście dostępności zostały określone za sprawą dyrektywy WCAG 2.1 z 2018 roku. Jeśli chodzi o spełnianie wymagań wynikających z poszczególnych dyrektyw, obowiązuje tu tzw. Wsteczna kompatybilność. Jeśli dana treść spełnia wymogi dyrektywy WCAG 2.1, automatycznie jest zgodna ze starszymi wersjami standardu.
Oprócz samej treści WCAG 2.0, istnieją dwa dodatkowe dokumenty, które stanowią uzupełnienie. Chodzi o Understanding WCAG 2.0 i Techniques for WCAG 2.0. Ich celem jest wskazanie określonych kierunków stosowania dyrektyw.
- Postrzegalność – zgodnie z tą zasadą, wszystkie elementy interfejsu użytkownika powinny zostać przedstawione w taki sposób, aby każda osoba mogła z nich korzystać przy pomocy swoich zmysłów. Ta część standardu traktuje o stosowaniu alternatyw tekstowych dla każdego elementu nietekstowego. Podobnie sytuacja ma się w odniesieniu do prezentowania treści video lub audio - tu również jest zalecane zastosowanie alternatywy w postaci napisów. Co więcej, istnieją tutaj zapisy sugerujące projektowanie interfejsów w taki sposób, aby była możliwość zaprezentowania treści w uproszczony sposób bez utraty informacji.
- Funkcjonalność – w myśl tej zasady, wszystkie elementy interfejsu oraz nawigacji powinny być możliwe do użycia. W odniesieniu do klawiatury, zasady stwierdzają, że wszystkie elementy interfejsu powinny być możliwe do obsłużenia z jej pomocą. W obszarze funkcjonalności znajduje się wskazówka sugerująca zapewnienie wystarczającej ilości czasu, aby każdy użytkownik mógł przeczytać i przetworzyć treść. Istnieją również wskazówki projektowania interfejsów z myślą o niestymulowaniu napadów padaczki u osób cierpiących na tę chorobę.
- Zrozumiałość – cała zawartość interfejsu oraz informacje zawarte na stronie powinny być prezentowana w sposób zrozumiały dla użytkownika. Tworzone treści powinny być czytelne i łatwe do zrozumienia. Treści powinny być projektowane w sposób intuicyjny. Zaznaczenie elementów nie powinno wywoływać żadnych zdarzeń na stronie, które mogłyby wprowadzać w błąd użytkownika lub go dezorientować. Dodatkowo, zmiana stanu żadnego elementu interfejsu nie powinna skutkować zmianą ogólnego wyglądu strony, co mogłoby dezorientować użytkownika. W WCAG 2.0 pojawia się również zapis mówiący, że w ramach danego serwisu, nie powinny się znajdować elementy różniące się wyglądem, a spełniające te samą funkcjonalność. Również na stronach nie powinny występować elementy pojawiające się samoistnie, takie jak okna typu pop-up. Ew. powinny się pojawiać tylko na żądanie użytkownika.
- Solidność – Ostatnia zasada WCAG 2.0 jest bardzo zwięzłym zapisem i odnosi się głównie do kompatybilności strony. Przede wszystkim mówi o tym, aby kod strony był zawsze poprawny i nie powodował komplikacji podczas interpretowania przez dodatkowe zewnętrzne oprogramowania użytkownika.
- Poziom A – to najbardziej podstawowy zestaw wymogów dostępności.
- Poziom AA – stanowi optymalny wariant wdrożenia wymagań standardu.
- Poziom AAA – jest to najwyższy stopień zgodności z WCAG 2.0 – jego osiągnięcie jest niezwykle trudne.